به گزارش روابط عمومی دفتر امام جمعه شهرستان زابل خطبه های نماز جمعه ۱۵ اسفند ۱۳۹۹ به امامت حجت الاسلام و المسلمین مجتبی عزیزی امام جمعه شهرستان زابل به شرح ذیل است:
خطبه اول:
مثل الدنیا مثل الماء البحرکل ما شرب منه العطشان ازداد عطشا حتی یقتل،مثال دنیا مثال آب دریاست.هر زمان که انسان تشنه از این آب بنوشد ازعطشش بیشتر میشود آنقدر که او را خواهد کشت.
دنیا هر چیزی است که بین ما و خداوند متعال فاصله بیندازد،گاهی مراد و مصداق از دنیا میشود مال و ثروتی که جمع کردیم و گاهی میشود عمری که تلف کردیم و گاهی هم میشود جا و مقامی که در اختیار داریم.
هر چه انسان دنبال دنیا برود بیشتر آلوده می شود.امیر المونین فرمودند:مثل دنیا مثل ماری است خوش خت و خال، زمانی که به بدنش دست میزنی خیلی نرم و لطیف است اما سم بسیار مهلکی دارد.
دنیا هر چیزی است که خدا را از یاد ما ببرد، دنیا آن چیزی است که بین ما و محبوب ازلی فاصله بیندازد.دنیا هر کسی است که خدا را در اولویت اول قرار ندهد.گاها نفس ما با ایستادن در مقابل فرامین خدا معنای دنیا پیدا میکند.
خطبه دوم:
در روز های گذشته اولین جلسه مشترک هم اندیشی ائمه جمعه و فرمانداران را برگزار شد و مقرر گردید از جلسه آینده ائمه جمعه،فرمانداران به همراه نمایندگان سیستان در مجلس به صورت منظم جلسه های مشترکی خواهند داشت و شفاف،صریح و سریع مطالب و مطالبات مردم در آن جلسه بیان خواهد شد و تقسیم کار صورت خواهد گرفت.
همچنین عزیزان متعهد میشوند به آنچه تعهد دادند عمل کنند و هر سه ماه یکبار قرار است این جلسه برگزار شود.
مسئله آب و انتقال آب به سیستان از دریای عمان که باید به شکل کاملا جدی همه پیگیری کنند و انتظار ما این این است که این کار به زودی آغاز بشود تا بخش مهمی از نیاز منطقه سیستان به آب از طریق انتقال آب از دریای عمان مرتفع بشود.
درباره بحث الگوی کشت هم بحث شد و مقرر شد جهاد کشاورزی در مساجد روستا ها حضور یابند،پای درد دل مردم بنشینند،مشکلاتشان را بشنوند و برای مردم توضیح دهند و در صورت نیاز ائمه محترم جمعه در آن جلسه شرکت کنند.این برنامه یک گامی است تا به مطالبات مردم سریع تر رسیدگی شود.
نسبت به اتفاقاتی که اخیرا در استان و مناطق سراوان و کورین رخ داد ،هر چند مسئله ی مهمی نبود اما نکاتی هست که لازم است بیان شود.
به دولتمردانمان عرض میکنیم که اقایان اینکه گفته میشود کشور پاکستان را به برادری قبول داریم درست است. چرا که مردم پاکستان عزیز و برادر ما هستند.ما ملت ها هرگز از هم جدا نیستیم چه پاکستان،چه افغانستان و چه ایران.اینها همه همراه و درکنار یکدیگر هستند.
فرهنگ ،آداب و رسوم و دین و مذهب مشترک داریم با این عزیزان و در حیطه مردمی ظاهرا مشکلی دیده نمیشود، اما جا دارد از مسئولین سیاسی خودمان در کلان کشوری سوال کنیم که چرا کشور پاکستان و مناطق مجاور مرز ما در پاکستان مامن تروریست های خونریزی شده که هر از چندگاه آرامش استان را بر هم می ریزند.
اگر دولت،ارتش و نیروهای نظامی پاکستان توان برخورد با این تروریست ها را ندارند اعلام کنند. به لطف خداوند متعال نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به اندازه ای اقتدار دارند که بزرگتر از اینها را به راحتی سر جایشان نشاندند.
واقعا تا کی ما باید تحمل کنیم که از درون خاک کشور های همسایه دشمنان این ملت بیایند یا یک نفر را بدزدند یا بکشند یا یک اتوبوس را منفجر کنند یا منطقه ای را به آشوب بکشند؟ بعد هم فضا آرام شود و ۴ یا ۵ سال دیگر دوباره از همان منطقه و جای قبل ما آسیب ببینیم،تکلیف این موضوع باید مشخص شود.
باید به صورت جدی با کشور پاکستان صحبت کرد،اینقدر مماشات لزومی ندارد.
هر زمان که استان سیستان و بلوچستان به سمت توسعه سوق پیدا کرد و چند طرح شروع شد،یک قصه ای بعضی از افراد درست کردند.یا آدم ربایی شد،یا انفجار شد و یا نا امنی شد،معلوم است که هدف این افراد گرسنه ماندن مردم و پیشرفت نکردن آنهاست.
هر چه این استان ترقی نکند به نفع دشمنان این مملکت و نظام است،لذا دولت، دستگاه دیپلماسی و وزارت امور خارجه و نمایندگان ما از وزیر کشور و وزیر امور خارجه بخواهند تا با پاکستان صحبت کنند.باید از آن کشور ها پرسید که برای امنیت مرز ها چه کردید؟