به گزارش روابط عمومی دفتر امام جمعه زابل، نماز جمعه این هفته به امامت حجت الاسلام و المسلمین عزیزی و با حضور پرشور مردم ولایتمدار زابل در مصلی المهدی عجل الله فرجه الشریف زابل برگزار شد.
خطبه اول بسم الله الرحمن الرحیم. در ابتدا خودم و شما برادران و خواهران را به رعایت تقوای الهی توصیه میکنم،امروز در نماز جمعه این هفته میزبان شهید بزرگواری هستیم، که تا دقایقی دیگر پیکر پاک و مطهر ایشان وارد مصلی خواهد شد. و ان شاالله نماز بر پیکر مطهر ایشان بعد از نماز اقامه خواهد شد. و ان شاالله رحمن مراسم بدرقه این عزیز ملکوتی نشین را خواهیم داشت به همین مناسبت من به نظرم رسید که بحث خطبه نماز جمعه این هفته را به احترام این شهید بزرگوار اختصاص بدهیم به این عزیز و همرزمان ایشان، و همه سلک های ایشان و همه کسانی که امروز مهمان سفره ملکوتی امیرالمومنین علیه السلام هستند، در قرآن کریم دو آیه داریم، یک آیه می فرماید: «وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ» آن کسی که در راه رضای خدا، به شهادت رسیده و کشته شده به او مرده نگویید، او مرده نیست بلکه زنده است. «وَلَٰکِنْ لَا تَشْعُرُونَ» اما حیات او را و چگونگی حیات او را شما درک نمی کنید. در آیه ای دیگر می فرماید: «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» گمان نکنید، خیال نکنید، محاسبه نکنید، چون حساب شما حساب ملک است، حساب شما حساب عالم خواب است. یه وقتی حساب نکنید این کسی که در راه رضای خدا کشته شده و به شهادت رسیده او مرده است، خیر او نمرده است. «بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» این افراد در نزد خدای متعال روزی می خورند. من در بیان این آیه شریفه خوش دارم فقط به یک نکته از این آیه اشاره کنم آن هم اینکه می فرماید:«عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» این ها رزق دریافت میکنند یعنی بعد از شهادتشان رزق دریافت می کنند، حقیقت این رزق چیست؟ ببینید رفقا در قرآن کریم ما دو تعبیر داریم در مورد رزق. یکی رزق حسن است ، یکی رزق کریم و البته فرق بین رزق حسن و کریم است. رزق حسن در جای جای قرآن کریم آمده و بیان شده و ذکر شده. یکی رزق حسن است، رزق حسن رزقی است که خدای متعال کرامت می کند، من دو آیه در این باب برای شما می خوانم و ارائه می دهم. یکی به نقل از جناب شعیب که به مردمش می فرماید: «یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِن کُنتُ عَلَىَ بَیِّنَهٍ مِّن رَّبِّی وَرَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا» می فرماید: ای مردم می بینید که من از ناحیه خدا برای شما دلیل آوردم و خدا به من رزق حسن داد، این بیان جناب شعیب سلام الله علیه است که به مردمش می فرماید: خدا به من رزق حسن داده است. علامه طباطبایی صاحب المیزان می فرماید: مراد از این رزق حسن در واقع همان نبوت و رسالت و وحی است. رزق حسن آن نعمتی است که خدای متعال به شما کرامت می کند به شما عنایت می کند هم در دنیا و هم در آخرت. وَمِن ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَالأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا نخل و درخت تاک (انگور) جزء ثمرات شماست، اما شما دو کار میکنید، گاهی از آن مسکر می سازید و حرام و گاهی رزق حسن ایجاد می کنید، پس رزق حسن هم می تواند رزق حلال باشد و هم می تواند یک نعمت معنوی باشد. شاید مراد از رزق حسن این است که خدا رزقی به شما می دهد مثل برکتی که در روزی شماست، مثل برکتی که در عمر شماست، مثل برکتی که در دعای شماست، مثل برکتی که ذات اقدس الهی در مال شما کرامت می کند، این ها همه رزق حسن است. آیا« عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» مراد این رزق است؟ یعنی خدای متعال به شهید رزق حسن کرامت می کند، رزق حسن رزقی است نعمتی هست که انسان مجذوب آن نعمت می شود با قید حلیت البته، آن رزقی که شما مجذوب آن می شوید، آن رزقی که شما نسبت به آن تعلق خاطر پیدا می کنید آن رزق حسن است. و این رزق حسن، رزقی است که خدای متعال هم به شکل عام به همه عالم می دهد و هم به شکل خاص. اما رزق کریم مرتبه بالاتر رزق است. این آیه قرآن را توجه بفرمایید، آیه شریفه۵٠ سوره مبارکه حج می فرماید: «فَالَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَ رِزْقٌ کَریمٌ» کسانی که ایمان دارند، عمل صالح انجام می دهند هم مستوجب غفران و مغفرت و بخشش خدا می شوند و بخشش الهی شامل حال آن ها می شود و هم رزق کریم به آن ها داده می شود. رزق کریم یعنی یک رزق بزرگ یک رزق شکوهمند،یک رزق وسیع، لذا کلمه کریم وسعت عجیبی دارد، گستردگی مفهوم کریم به حدی است که همه مواهب الهی را دربرمیگرد. هر چه خدا نعمت می دهد در دنیا، و هرچه نعمت می دهد در اخرت مجموع این ها می شود رزق کریم. می فرماید:«وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَهَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا» اگر شما بخواهید نعمت خدا را بشمارید نمی توانید بشمارید. فرمود: اگر درخت ها مداد بشوند و آب دریا ها مرکب بشود اینکه بتوانید این نعمت ها را بشمارید امکان پذیر نیست برای شما،امکان ندارد شما بتوانید نعمت های الهی را بشمارید. حالا همه آنچه که قابل شماره نیست،همه آنچه که در وسعت موهبت الهی است خدای لایزال، خدای بی نهایت، خدایی لا حد، خدای بی منتهی، خدایی که اسماء و صفات بی منتهی دارد،به یک کسی بی منتهی نعمت می دهد، خدایی که لایزال است به کسی لا یزال نعمت می دهد. خدایی که عظمتش حد محدود ندارد، به یک کسی بلا حد نعمت می دهد، خدایی که قدرتش فوق همه قدرت هاست همه نعمت های خودش را به کسی اعطاء می کند و این خیلی مهم است، انگار خدای متعال می فرماید: من هرچه دارم به تو می دهم هر نعمتی که دارم در اختیار تو می گذارم، این رزق، رزق کریم است. لذا شهدای بزرگوار ما آن رزقی که از خدا می گیرند، نه رزق حسن بلکه رزق کریم است یعنی همه موهبت های الهی را می گیرند، «عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ». چهار جا در قرآن کریم، ما این رزق کریم را داریم من اشاره ای بکنم. آیه ۴ سوره مبارکه انفال، آیه ۵٠ سوره مبارکه حج، آیه ۴ سوره مبارکه سبأ، و آیه ۶۲ سوره مبارکه نور. در هر چهار موضع که ذکر شده، رزق کریم آمده قبل از ذکر کریم مغفرت آمده،یعنی آمده مغفرت بعد رزق کریم «لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ» در سوره انفال می فرماید: لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَهٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ در سوره سبأ می فرماید:«لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ»، در سوره مبارکه نور می فرماید:«لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ» اول مغفرت می آید و بعد رزق کریم می آید، راز مسئله چیست؟ برگردم نکته خودم را دوباره بگویم برای شما، ما دو رزق داریم، رزق حسن داریم و رزق کریم، رزق حسن رزق مادی و معنوی است که خدا به شما می دهد یعنی از نان حلال شما تا وحی که به انبیا بزرگوار الهی می شود در دایره رزق حسن قابل تعریف است، اما رزق کریم چیست؟ آن نعمت و موهبتی است که نه چشم دیده و نه گوشی شنیده و نه در خاطری گذشته، هیچ خیالی، هیچ خاطری به این حد از بلوغ نرسیده تا اندازه رزق کریم را درک بکند، رزق کریم، رزق بی حد هست، رزق کریم رزقی است که اول و اخر ندارد، رزق کریم رزقی است که بالاتر از او رزقی نیست، رزق کریم یعنی مجموعه موهبت های حضرت حق در اختیار او قرار می گیرد. اما راز اینکه مغفرت آمد و بعد رزق کریم آمد، اینکه قران می فرماید:«عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» یعنی چه؟ یعنی اینکه، این ها همه موهبت های الهی را دریافت می کنند، همه نعمت های جلی و خفی حضرت حق را دریافت می کنند، همه نعمت های خدا و موهبت های الهی رو به این ها می آورد قبل از آنکه نعمت به سمت این ها بیاید این ها مورد غفران خدا و بخشش حضرت حق قرار می گیرند. شاید معنایش این باشد که به هر حال همه ما یک دل نگرانی داریم، همه ما یک دل مشغولی داریم، همه ما دل نگران هستیم که حساب ما و گناهانی که کردیم بالاخره چه می شود؟ درست است من در صف مجاهدین در راه رضای خدا هستم، درست است که من در مرزها و سرحدهات از شرف و ناموس این مردم دفاع میکنم، درست است که من از امنیت این مردم دفاع می کنم، اما خودم می دانم بین من و خدا گناهانی هست، آن ها تکلیفشان چه می شود؟ اینکه قرآن می فرماید«لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ» خدا می خواهد خیال این مجاهد فی سبیل الله را راحت کند قبل از آنکه تو سر سفره ملکوت الهی بنشینی تمام گناهان تو بخشیده خواهد شد و این راز« عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» است، شاید گوشه ای از این راز باشد، لذا وجود مقدس نبی مکرم اسلام حضرت محمد ابن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: وقتی شهیدی مورد اصابت قرار می گیرد، اولین قطره خونی که از اون جاری می شود و روی زمین می چکد، تمام گناهان او بخشیده می شود این همان «لَهُمْ مَغْفِرَهٌ» هست، همه گناهان او بخشیده می شود گویا همین الان از مادر زاییده شده، پاک می شود خدا او را پاک می کند، خدایی که قادر مطلق است، خدایی که سکاندار عالم هستی است، خدایی که محیی و ممیت است، این خدای محیی و ممیت است که او را پاکش می کند، لذا وقتی که شهیر اولین قطره از وجود نازنین او بر زمین می چکد، پاک می شود غسل داده می شود با یک قطره، همه وجودش می شود ملکوت، همه وجودش می شود نور، خوش به حال آن کسی که برای امنیت، برای شرافت، برای ناموس، برای مرز و بوم، برای مکتب، جان شیرین خودش را فدا می کند، او همه هستی خودش را می دهد، حق دارد که خدای متعال با او اینقدر سخاوتمندانه برخورد کند، خیلی هستند از دنیا می روند اما این همه سخاوت از ناحیه خدا مخصوص شهید است، شهادت دو ره آورد برای شهید حداقل دارد، یکی این است که تمام گناهانش بخشیده می شود، دوم «لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ» خدا رزق کریم به او می دهد، این رزق کریم در روایت این گونه منعکس شده که وقتی دومین قطره خون از بدن او جدا می شود و به زمین می ریزد، تمام درهای بهشت به روی او باز می شود، که از هر در که مشتاقی وارد بهشت شو تو فشار قبری نداری تو سوال و جوابی نداری، چقدر خدا با سخاوت برخورد می کند با آن کسی که جان شیرینش را فدا کرده، جان شیرینش را هدیه کرده، جان شیرینش را تقدیم کرده،«وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» اهای مردم شهید مرده نیست، با شهید معامله مرده نکنید، شهید از شما زنده تر است، همه نعم الهی در اختیار شهید قرار می گیرد، چه از این بالاتر؟ چقدر انسان باید بندگی کند، خداترس باشد، عبادت کند، تا به یک جایگاه برسد که خدا به او بگوید هر گونه خودت دوست داری، تو چگونه می خواهی وارد بهشت شوی؟ این همه نعمت من مال تو، هر کدام را می خواهی بردار، بهشت عدن می خواهی بسم الله، زیر سایه طوبی می خواهی بسم الله، در صدره المنتهی می خواهی باشی بسم الله. « یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی» بیا در آغوش خودم، جای تو آغوش مهر خداست، و این مقام شهید است و خوشا به حال شما امروز که در این نقطه در کره خاک میزبان کسی هستید که همه نعم الهی و مواهب جلیه خدای متعال به سمت او رفته است، شما امروز میزبان کسی هستید که الان در آغوش خداست، خوش به حال شما و ان شاالله در محضر شهیدی که تا دقایق دیگر وارد مصلی خواهد شد ما عندالله رو سفید باشیم و امیداریم که در پناه وجود قدسی صدیقه طاهره سلام الله علیها سربلند و عزیز و عزتمند باشید. ختم با سوره توحید بود.
خطبه دوم:
قبل از آغاز سخن در خطبه دوم خودم و شما را به رعایت حلال و حرام الهی دعوت کنم و اینکه تقوا چیزی غیر از همه تعلقاتی است که ما در دنیا با او مواجع هستیم، تقوا عبارت است از آن امتیازی که قومیت و نسب و عصبیت و همه این ها را کنار می زند. آدمی که تقوا دارد خداگرا است ولاغیر.
آدمی که تقوا دارد خدا ترس است ولاغیر، آدمی که تقوا دارد قولش، فعلش، اندیشش و رفتارش در مدار محبت زلال ذات اقدس الهی است، این روزها مطالبی در مورد مسئله حق آبه مطرح است، اولا خدا را شاکریم که موضوع حق آبه به گفتمان غالب در کشور تبدیل شده است به نظر می آید این یک اتفاق بسیار مبارکی است، ثانیا خوشحالیم که در کلمات و گفتار مسئولین ارشد نظام شاهد یک عزم جدی در پیگیری حق آبه هستیم، اما خوش دارم مطلبی را عرض کنم خدمت شما، آن چیزی که به نظرم می آید نباید از او غافل شد، من دو هفته پیش هم گفتم این است که نباید اجازه داد که دوقطبی ایران و افغانستان به وجود بیاید، دو قطبی ایرانی و افغان به وجود بیاید، دوقطبی ما و آن ها به وجود بیاید، کلمات جدی که ما روز گذشته از ریاست محترم جمهورمان شاهد بودیم، از وزیر خارجه شاهد بودیم، این ها مخاطبشان قهرا و قطعا مردم شریف افغانستان نیست، مردم افغانستان مسلمان هستند ما با آن ها برادر هستیم، قوم و خویش هستیم و باهم داریم زندگی می کنیم، بیش از چهل سال از انقلاب گذشته و ما میزبان میلیون ها نفر از مردم شریف افغانستان هستیم، در دفاع از حرم هم شهدای ما و شهدای عزیز لشکر فاطمیون از افغانستان کنار هم از حرم بی بی حضرت زینب دفاع کردند پس قهرا این مردم شریف و ستم دیده و مظلوم مخاطب کلمات عزیزان ما نیستند که آن ها عزیز هستند برای ما و آن ها را از عمق وجودمان دوست می داریم.
اما سر سخن طرف سخن با مزدوران استکبار جهاتی است که اتفاقا درصد ناچیزی هم هستند در آن طرف مرز، کسانی که جیره خور آمریکا و اسرائیل هستند و آن ها هستند که اب را به روی مردم عزیز ما بستند، این هشدار ها هشدار به عده ای قلیل است آن عده قلیل سخت به دنبال این هستند که خدای ناکرده دشمنی به وجود بیاید، مطمئن باشند که بین دو ملت عزیز ایران و افغانستان دشمنی به وجود نخواهد آمد، هرگز این اتفاق نمی افتد، اما این را بدانند کسانی که فرامین آمریکایی ها را عمل می کنند، کسانی که دست نشانده آن ها هستند بدون شک هم از مردم عزیز ما و هم از مردم افغانستان سیلی خواهند خورد و این تقدیر حتمی و محتون آن هاست، این را خواهند دید و با دو چشم خود خواهند دید برای آن ها خدا ذلت رقم خواهد زد و ضامن این تقدیر خون پاک شهدای عزیزی مثل شهید عزیزمان شهید پیری است، این خون ها ضامن عزت ما، ضامن بقاء ما، ضامن سربلندی این ملت شریف و از آن طرف ضامن ذلت کسانی است که به دنبال نقار دشمنی هستند، اگر جمهوری اسلامی تا به امروز با صبوری با مسئله حق آبه مواجع شده و برخورد کرده این را بدانند این صبر یک صبر راهبردی است صبر از سر ناتوانی نیست، ما مردم آن طرف مرز را پاره تن خودمان میدانیم، برادر و خواهر خودمان می دانیم، ما به احترام آن ها صبر کرده و صبر می کنیم ما به احترام مردم مظلومی که سال ها زیر چکمه استکبار آمریکایی مورد ظلم قرار گرفتند صبر می کنیم ما مردم مظلوم افغانستان را از خودمان می دانیم به احترام آن ها صبر کردیم، اگر نبود احترام به مردم عزیز افغانستان چهار نفر و نصفی آدم نفوذی که اولیات اعتقادی اسلام را نمی دانند هنوز قواعد انسانی را هم نمی دانند که به روی مردم عادی آب را بستند مهارکردن و تنبیه این ها برای ما زحمتی نداشت، اما حرمت مردم افغانستان برای ما زیاد است و نباید اجازه داد کسانی که سال ها و سال ها مردم افغانستان را اسیر امریکایی ها کردند و بعد هم با معامله خودشان آمدند از امریکایی ها چند صبایی حکومتی را دست گرفتند و فعلا جیره خوار آمریکایی ها هستند نباید اجازه داد که آن ها دشمنی ایجاد بکنند، گرچه نخواهند توانست اما هوشیاری ما یک امر بسیار مهم است ما با شهدای خودمان عهد بستیم با شهدای خودمان پیمان بستیم که تا آخرین نفس همواره در مسیر آن ها قدم برخواهیم داشت جان ما کف دستمان است برای دفاع از این نظام و از این کیان و ناموس و برای دفاع از این ناموس با احدی تعارف نخواهیم کرد.
ختم با سوره توحید بود.